Eskiden babalar boş zamanlarını kapı önünde duran arabalarını tamir etmekle geçirirdi. Çevresinde neşeyle misket oynayan çocukların sesiyle. Anneler radyoda “Bir bahar akşamı rastladım size “ şarkısına eşlik ederek, mikserleri olmadığı için çatalla mayonez yapma derdindeyken. Evin genç kızı çaydanlıkla ısıttığı suyla saçlarını yıkardı. Küçük kardeşi ona suyu dökerken, mahallede kendini asmış adamla ilgili konuşurlardı söz gelimi. Çok korktuklarını ve anlatılanlardan gece uykularının kaçtıklarından bahsederlerdi… Şimdi ne eski araba ne de misket kaldı, teknoloji mutfağımızda kahvemizi bile yapar oldu. Teknoloji o kadar gelişti ki tüm his durumundan, kim kimin fotosuna ne yorum yazmış, yer bildirimlerinden yediğimiz yemeğe kadar her şeyimiz ortada. Dünyada her zaman ki gibi savaş var, ülkemizde iç savaş ve terör tüm acılarıyla devam ediyor, bir yerlerde birileri tecavüze uğruyor, şiddete maruz kalıyor. Teknoloji iş başında mobeseler ve anında çekilen görüntülerle saniye saniye yaşanılan her olayı bizde tekrar ve tekrar izliyoruz. Birkaç dakikalık insani tüm duygularımız harekete geçiyor ama şoku çabuk atlatıyoruz, çünkü daha korkunçlarını da yaşadık ve birazdan yeni bir haber düşecek önümüze. Çoluk çocuk izleyeceğiz. Çocuklar bilgisayar oyununda kafa kesmece oyunlarını, savaş strateji oyunlarını zevkle oynamaya devam edecekler. Edip Cansever “ Bu düzen size insanlığımızı unutturacak” demiş ya. Ben şimdi kaybettiğimiz o güzel insani ruhu arıyorum, hava güzel, kuşlar yine aynı şekilde cıvıldaşıyor, ama eksiğiz… Bir türkü duysak, bize biz olduğumuzu hatırlatan... Acep değişir mi dünya?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder